Problem moczenia nocnego lub dziennego dotyczy dzieci, u których utrzymuje się ono po ukończeniu 5 roku życia. Wyróżnia się moczenie pierwotne (trwa od urodzenia i nie było okresu w którym moczenie nie występowało) oraz wtórne (był okres, kiedy dziecko miało kontrolę nad pęcherzem).
Co robić w sytuacji, gdy problem dotyczy naszego dziecka? Najpierw należy zgłosić się do lekarza dziecięcego aby sprawdzić, czy przyczyny moczenia nie są uwarunkowane fizjologicznie. Jeżeli podłoże chorobowe zostanie wykluczone, należy przypuszczać, że moczenie występuje na tle emocjonalnym. Przyczyny natury emocjonalnej mogą być różne, oto niektóre z nich:
- Niestabilna sytuacja rodzinna (np. rozstanie rodziców, kłótnie, alkohol);
- Przyjście na świat rodzeństwa;
- Przeżycia traumatyczne (np. hospitalizacja, śmierć członka rodziny);
- Pójście do przedszkola, szkoły;
- Brak zaspokojenia potrzeb emocjonalnych, w tym potrzeby akceptacji, uznania, oparcia, bezpieczeństwa co może mieć związek m.in. z zapracowaniem rodziców, brakiem czasu dla dziecka na wspólne zabawy, rozmowy, wyjścia;
- Inne…
Warto pamiętać, że moczenie jest tylko objawem, że coś w życiu dziecka dzieje się nie tak, i aby przestało się zdarzać, należy zdiagnozować przyczynę jego występowania. Częstym błędem popełnianym przez rodziców jest „walka z objawem”, czyli krytykowanie, wyśmiewanie, porównywania z rodzeństwem gdy tylko zdarzy się mokra noc. Niestety skutkuje to zazwyczaj pogłębieniem problemów. Dziecko moczące się jest zazwyczaj wrażliwe, silnie przeżywa „mokre noce” i nie jest jego intencją zrobienie rodzicom na złość (o co bywa czasem posądzane). Dziecko to ma zazwyczaj poczucie niskiej wartości, negatywny obraz siebie, bardzo często także odczuwa poczucie winy względem rodziców czy opiekunów.
Co zatem należy zrobić ? Przede wszystkim zaakceptować fakt mimowolnego moczenia i nie skupiać się na nim jako na problemie (pamiętając, że moczenie jest tylko objawem!). Należy wspierać dziecko w trudnych chwilach, nie krytykować, nie porównywać i nie pokazywać swojego niezadowolenia. Warto poszukać mocnych stron dziecka, doceniać i wzmacniać jego poczucie własnej wartości. Koniecznie trzeba znaleźć czas dla dziecka, jak najczęściej rozmawiać z nim, podejmować różne aktywności.
Jeżeli moczenie utrzymuje się w dalszym ciągu, wskazane jest objęcie dziecka i jego rodziny terapią, której celem będzie dokładne ustalenie przyczyn i wspólnie z rodzicami podjęcie konkretnych wysiłków, aby problem rozwiązać.
Opracowała: Barbara Lamla-Wochnik